Karacaören köyündeki eski toprak damlı evimizin kapı bir komşusu Niyazi Doruk Babam Hasan Asker’in ahbabıydı, ne zaman bir araya gelseler hele birde yanlarında Alçavuş (Ai Çavuş- Aziz Acar) olursa sıkı bir mal davar alış verişi muhabbeti başlardı. İçlerinde alış veriş konusunda en tecrübelisi Alçavuştu. O kârını buldumu malını satardı, babam Hasan Asker, istediği fiyatı vermeyene malını vermezdi, Niyazi Doruk ise sürekli kafasında hesaplar yapardı, malını uygun zamanda satmaya çalışırdı. Babam ve 2 komşumuzda hakkın rahmetine kavuştular, Allah hepsinden razı olsun.

            1972–1978 yıllarında Sivas’ta orta öğretimim yıllarında yazları köye geldiğimde o yıllarda köyde tahsil gören 2 kişiden biri olduğumdan Niyazi Doruk bana sevgi ile yaklaşırdı, yakınlığını hissederdim.

            Hayvan alış verişinden döndüğünde evin önünde beni bulurdu “ Paşa efendi kalem kâğıt getir oğlum, bir hesap yapalım” derdi. Kendimi matematik hocasının önünde sözlüye kalkmış gibi hissetsem de kalemi defteri getirirdim, kapı eşiğinde otururduk, kafasında tasarladığı rakamları bana söylerdi, verdiği rakamlar hatırımda değil ancak hesap şekli şöyleydi: 150 yaz, 80 yaz, 200 yaz vs.diyerek bir liste oluşturduktan sonra “hadi bakalım bunları bir topla” derdi toplamayı yapardım sonucu söylediğimde gözlerimin içine bakardı kafasındaki sayıyla uyuşursa “ hah tamaamm” derdi rakam tutmazsa “bir daha hesapla” derdi.

            Toplama işleminden sonra bir kaç rakam söylerdi, "bunları çıkart bakalım", çıkarma işlemi de bitince “şimdi çıkanı 13 e veya herhangi bir sayıya taksim et" derdi, çıkan sayıyı dediği sayıya bölünce kesirli rakam söylediğimde "fazlalığı at gitsin" derdi, kalan tam sayı onun zihnindeki kabul ettiği sayıydı.

            Niyazi Amcamızın hesabını şimdi anlamaya çalışıyorum, benim kalemle topladığım sayıyı kendisi zihninde kurgulamış olmalı ki birde sağlamasını bana yaptırıyordu.

           Toplattırdığı rakamlar aldığı malların satış fiyatıydı, listeden çıkarttıkları alış fiyatıydı, masraflarıydı, kalanı ise alış verişten elde ettiği kardı, karı ile anaparasının toplamı ise kendi öz sermayesi olmalıydı. Taksim et dediği ise mal başına yaptığı kardı herhalde, böyle düşünüyorum, değişik düşünen arkadaşlar aşağıya yorum olarak yazabilirler. Niyazi Doruk 1930 da doğdu 73 yıl yaşadı, 2003 yılında vefat etti, Allah rahmet eylesin.

            Niyazi amcanın alış veriş tecrübesi, hesap bilirliliği çocuklarına miras kalmış olmalı ki Doruk kardeşlerin öncülüğünde 1997 yılında Veli Baba’da HAKMAR adı altında kurulan ilk market, Şirketin resmi web sitesi verilerine göre; büyük mağazalar zincirini 18’e çıkarmış, HAKMAR EXPRES noktalarını 130’ a çıkartmıştır. 2005 yılında ilk mağazasını açan TATBAK ise 65 nci mağazasını açmıştır. HAKMAR Şirketler grubu kurumsal olarak bölgedeki dev AVM lerle rekabet eder duruma gelmiştir. Kalitenin bir HAK olduğunu kendine şiar edinmiş olan grup 100 e yakın markasıyla da ulusal ağ içerisinde ticaret yapmaktadır.

            Doruk kardeşler açmış oldukları iş yerlerinde binlerce kişiye iş imkânı sağladılar, bölge insanını istihdam ettiler. Polat Deremizin gençlerine mağazalarını açtılar, Şirketlerinde onlara sorumluluk verdiler, iş tecrübeleri kazandırdılar. Çalışanlar arasında Hakmar kardeşliğini tesis ettiler, kendilerine baba dostu olarak çok teşekkür ediyorum. HAKMAR’ın marka değerinin zirvelere çıkmasını ve dünya markaları arasına girmesini gönülden arzu ediyorum.

             Eskiden köy odalarında, meydanlarında halk bir araya geldiğinde Niyazi Amca, Babam Hasan Asker ve Alçavuş’un yaptığı gibi mal-davar alış verişi muhabbetleri yapılırdı, şimdi Köy derneğinde olsun, dost meclislerinde olsun, ev sohbetlerinde, hatta Çakmakkır yaylasında bile HAKMAR- TATBAK kritikleri yapıldığını görüyorum. Gelinen bu mesafe hayırlara vesiledir. Artık Hakmar kardeşliği oluşmuştur. Onlara bu imkânları sağlayan insanların yolu açık, kardeşlikleri ilel ebed daim olsun.

YAVUZ DORUK   cemalettın abı oncelıkle dernek sıtesınde yazmıs oldugun yazıdan dolayı cok tesekkur ederım .