Sevaplardan  olsa  gerek.Tabi ki orada hak ve hakikatlı,dogru ve güzel işler

yapılırsa.Gayet  samimi  ve  güzel  temenniler  ile  kurulan  kendi insanımızın

gelişmesi ve aydınlanması Kendine ve ülkesine faydalı  birey  yetiştirmek  amacıyla

kurduğumuz derneğimiz  kendi Mülkü olan yerine kavuşmayı beklemektedir.Bunun

ilk meyvesi   dernek arsasına  İlk kazmanın vurulması ve şimdi ise temeline ilk harcın

konmasıdır.Biz İnsanlar bu dünyada Fani’ yiz  bugün varız, yarın ne olacak  bi  

haberiz. İnsan ölünce bütün amelleri-sevapları kesilir Yalnızca geride bıraktığı  bir

İlmi eseri , hayırlı bir evladı, yaptığı  hayırlı ve güzel işleri  kıyamete kadar Sevap

hanesine yazılır.Bundan daha karlı bir  iş daha var mı? İnsanların en hayırlısı

insanlara En faydalı olandır,dusturu  bizlerin yol göstericisidir.Bizlere büyük bir fırsat

düştü şimdi.Fırsatı  kazanca geçirmenin zamanıdır.Az veya çok,  maddi  veya 

manevi   fark  etmez Önemli  olan bu işin içinde olmak , işe  sahip çıkmak ,işe

yardımcı olmak , bu işte koşturanlara destek vermek  zamanıdır.

Halil ibrahim bereketi

Vaktiyle birbirini çok seven iki kardeş varmış….
Büyüğü Halil….
Küçüğü ise İbrâhim…
Halil, evli çocuklu.
İbrahim ise bekârmış…
Ortak bir tarlaları varmış iki kardeşin…
Ne mahsul çıkarsa, iki pay ederlermiş..
Bununla geçinip giderlermiş…
Bir yıl, yine harman yapmışlar buğdayı.
İkiye ayırmışlar….
İş kalmış taşımaya….
Halil, bir teklif yapmış :
İbrahim kardeşim ; Ben gidip çuvalları getireyim. Sen buğdayı bekle.
Peki abi demiş İbrahim…
Ve Halil gitmiş çuval getirmeye….
O gidince, düşünmüş İbrahim:
Abim evli, çocuklu. Daha çok buğday lazım onun evine
Böyle demiş ve,
Kendi payından bir miktar atmış onunkine…
Az sonra Halil çıkagelmiş.
Haydi İbrahim…! Demiş, önce sen doldur da taşı ambara.
Peki abi…!
İbrahim, kendi yığınından bir çuval doldurup düşer yola..
O gidince, Halil düşünür bu defa:
Der ki:
Çok şükür, ben evliyim, kurulu bir düzenim de var.
Ama kardeşim bekâr.
O daha çalışıp, para biriktirecek. Ev kurup evlenecek.
Böyle düşünerek,
Kendi payından atar onunkine birkaç kürek…..
Velhasıl , biri gittiğinde, öbürü, kendi payından atar onunkine.
Bu, böyle sürüp gider…..
Ama birbirlerinden habersizdirler.
Nihayet akşam olur.
Karanlık basar.
Görürler ki, bitmiyor buğdaylar.
Hatta azalmıyor bile….
Hak teala bu hali çok beğenir.
Buğdaylarına bir bereket verir, bir bereket verir ki …
Günlerce taşır iki kardeş , bitiremezler.
Şaşarlar bu işe…
Aksine çoğalır buğdayları.
Dolar taşar ambarları.
Bugün “Bereket” denilince, bu kardeşler akla gelir.
Bu bereketin adı : Halil İbrahim bereketidir…