İnsanoğlu hayatını idame ettirmek için çalışmak zorundadır.Bu çalışma sınai,zirai,ticari alanlarda olur.Yaşamak için çalışmak gerekir.

Hangi iş olursa olsun ister devlet ister özel teşebbüs olsun, görev ve vazife Alanlar yaptıkları işlerin hakkını vermeli aldıkları maaşı hak etmelidir.Devletin malı deniz…, deyip milyonların ve binlerce yetimin  hakkını yememelidir.
Görev ve vazife tam manası ile yapılmalıdır.Hak edilen para gerçek emeğin karşılığı olmalıdır.Ne yazıkki toplumuzda bazı  insanlar bu kavramları iyi anlamadıkları İçin görev ve vazifeye yeterli ilgi ve alakayı göstermemekte,yaptığı işin hakkını

verememektedir.Resmi bir daireye veya işyerine gidiyorsunuz yapılan işi önemsemeyen belli bir nizam ve disiplinden yoksun olarak çalışanlarla karşılaşıyorsunuz.Yaptığı İşi sevmeyen sanki zorla çalıştırılıyormuş gibi tavır ve hareketler görebiliyoruz.Emeğin ne kadar kutsal bir değer olduğundan habersiz insanlar.Nasibini arayamayanlar hiçbir şeyden şikayetçi olamazlar.İnsan için ancak  çalıştığı vardır.Ondan alacağı ne bir eksik nede bir fazladır.

Bu duruma çare olarak   hak ve hukuka bağlı insanlara saygı ve sevgi besleyen Kul hakkını önemseyen bireyler yetiştirmek zorundayız.İlk eğitim ailede başlar,okul,çevre ve toplum ile devam eder.Eğitim süreklidir.İnsan kendini bilgi

ile donattıkça akıl ve irfan sahibi olur.Bireyleri eğitimli toplum ,yüksek refah düzeyi ile gelişmiş bir toplum olma yolundadır.İnsanları huzurlu olan bir toplum

barış ve huzur içinde kimsenin kimseye karışmadığı,birbiri ile kardeşçe yaşadığı muasır medeniyete ulaşmış toplumdur.

Yazımızı konumuzla ilgili birkaç güzel sözle bitirelim.

Para için değerlerini satanlar kadar parayla her şeyi satın alabileceğini zannedenler, bir gün aldıklarının da sattıklarının da para etmediğine tanık olurlar.

Ne kadar yaşadığınız değil nasıl yaşadığınız daha önemlidir.

Hiçbir hak arayışı ve dayanışma boşa gitmediği gibi hiçbir haksızlık ve zulüm de karşılıksız kalmaz.

Sorumluluktan kaçanlar ileride daha ağır yük yüklenmek zorunda kalırlar.

Bir kişinin ilkeleri yoksa ondan her şey beklenir, değerleri yoksa ondan hiçbir şey beklenmez.

İlkeler; evrenseldir, insanı dik tutar, onurlu kılar. Değerler insana hayat verir, can verir, onu huzurlu kılar. Birbiriyle iç içedirler.

Bazen fırça, pürüzleri düzeltmek ve üzerimizdeki tozları ve lekeleri gidermek içindir.

Alt düzey bir bakış açısına sahip insanlar kişileri (dedikoduyu), orta düzey bir bakış açısına sahip insanlar olayları (sosyal olayları), üst düzey bir bakış açısına sahip insanlar ise ilkeleri ve değerleri (evrensel değerleri) konuşur ve tartışırlar. Küçük bir olay, üst düzey bir bakış açısına sahip biri için ilkesel bir değerin bir parçasıdır. Büyük bir olay, alt düzey bir bakış açısına sahip biri için sıradan bir çıkar ilişkisidir.

İş yapmış olabilmen için mesafe almış olman gerekir. Kuvvet uygulamadan mesafe alamazsın. Kuvvet uygulasan bile mesafe alamıyorsan yaptığın iş sıfırdır.

Gelişim, eleştirileri dikkate almaya bağlıdır.

 Harekete dönüşmeyen hiçbir şey tepki almaz.

 Değişmeyenler, ölüler ve delilerdir.

 Doğruluk nasıl ahlaki bir erdem ise doğru bilgiye ulaşmak için gösterilen gayret de ahlaki bir erdemdir. Kişi doğruyu öğrenmeden ne denli doğru insan olabilir ki!

Parmağın gösterdiği nokta yerine parmağa bakanlar, asıl görülmesi gerekeni göremezler.

Kuralların egemen olmadığı yerde krallar egemen olur.

Çöplükte gül biteceğine olasılık vermeyen biri, çiçek bahçesinde yaşayamaz.

Dürüstlük ve erdem, kişiler ve kişisel çıkarlar değil değerler üzerinden verilen mücadeleyle gerçekleşir.

Nasıl yaşarsanız  öyle idare edilirsiniz.(hadisi şerif)

Bunun nedeni şudur: Allah, bir kez bir kavme verdiği bir nimeti, onlar kendilerindeki bu nimete erme sebebini değiştirmedikçe değiştirecek değildir ve Allah, işiten ve bilendir.(enfal-53)